پیام بهاره هدایت به بنیاد هارالد ادلستام در پی اعطای جایزه شجاعت فوق العاده و تعهد فعالانه برای عدالت

مراسم اهدای اولین جایزه بنیاد هارالد ادلستم به بهاره هدایت به دلیل "شجاعت فوق‌العاده و تعهد فعالانه به عدالت در برابر نقض حقوق بشر در ایران"، ظهر امروز در شهر استکهلم سوئد برگزار شد.

 

مراسم اهدای جایزه به بهاره هدایت در استکهلم سوئد (عکس از داوود موسوی)

بهاره هدایت، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت، که به دلیل حضور در زندان نمی تواند در این مراسم حضور بیابد، در پیامی از زندان خطاب به بنیاد هارالد ادلستم آورده است:

«عنوان "شجاعت فوق العاده و تعهد فعالانه برای عدالت" برای این جایزه مرا بر آن می دارد که روزی نه چندان دور را آرزو نمایم که هیچ کس برای تعهد فعالانه خود جهت دستیابی به عدالت و اعتراض به نقض حقوق بشر مستوجب پرداخت هزینه نباشد و انتخاب سبک زندگی، ابراز عقیده و انتقاد از حاکمان و مطالبه حقوق برابر نه از سر "شجاعت فوق العاده"، بلکه آزادانه و جزء حقوق سلب ناشدنی مردم سرزمینم باشد.»

به گزارش دانشجونیوز، مراسم اهدای این جایزه امروز در شهر استکهلم برگزار خواهد شد و پروین اردلان به نمایندگی از بهاره هدایت این جایزه را دریافت خواهد کرد.

در اردیبهشت ماه ۱۳۸۹، شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه، بهاره هدایت را به اتهام  «اجتماع و تبانی علیه نظام»، «توهین به رهبری» و «توهین به رئیس‌جمهوری و تبلیغ علیه نظام» به ۷ سال و نیم زندان محکوم کرد. هم‌چنین حکم دو سال حبس تعلیقی بهاره هدایت به اتهام «اقدام علیه امنیت از طریق برگزاری تجمع ۲۲ خرداد سال ۸۵» نیز به اجرا درآمده و وی در مجموع به ٩ سال و نیم حبس محکوم شد. شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران در مرداد ۱۳۸۹، این حکم را عینا تایید کرد. علاوه بر این، بهاره هدایت به همراه مهدیه گلرو و مجید توکلی در دادگاهی دیگر به دلیل انتشار مطالبی از داخل زندان، به اتهام "تبلیغ علیه نظام"، به شش ماه زندان دیگر محکوم شد و حکم وی به ده سال زندان افزایش یافت.

در بیانیه بنیاد ادلستام اعلام شده بود که بهاره هدایت با شجاعت فوق العاده و تعهد به عدالت، به صورت فعالانه به مقابله با نقض حقوق بشر در ایران پرداخته است و علیرغم تهدیدات نیروهای امنیتی و اطلاعاتی حکومت، بارها زندگی و آزادی خود را برای دفاع از حقوق بشر به خطر انداخته و از این رو شایسته دریافت جایزه ادلستام شناخته شده است.

پروین اردلان جایزه بهاره هدایت را دریافت کرد (عکس از داوود موسوی)

جایزه ادلستام، یک جایزه معتبر بین المللی است که در سوئد و توسط بنیاد هرالد ادلستام برای فعالیت های برجسته و شجاعانه در دفاع از حقوق بشر اهدا می شود. این جایزه به نام و یاد دیپلمات و سفیر سوئدی، هرالد ادلستام (٨٩-١٩١٣) نامگذاری شده است. شهرت هرالد ادلستام به دلیل فعالیت های شجاعانه مدنی و مبارزه برای حقوق بشر است. وی در زمان جنگ جهانی دوم به فرار اعضای گروه های مخالف در آلمان کمک کرده بود. همچنین، بعدها در زمان تصدی سفارت سوئد در شیلی به هنگام کودتای آگوستو پینوشه در شیلی، در در فرار و نجات جان فعالان سیاسی شیلی و همچنین سیاستمداران کوبایی نقش بسیار مؤثری داشت.

متن پیام بهاره هدایت که در اختیار دانشجونیوز قرار گرفته، به شرح زیر است:

بسیار مفتخرم که مراتب تشکر و قدردانی خود را از اعطای این جایزه از سوی بنیاد هارالد ادلستم اعلام دارم. اما بگذارید کمی از احساس خود پس از دریافت خبر این جایزه از سوی خانواده ام در یکی از ملاقات های هفتگی برایتان بگویم.

در ابتدا هر چند نمی توانستم شادی خود را از دریافت این جایزه پنهان نمایم، شادی‌ای توامان با امید؛ امیدواری از اینکه پس از نزدیک به سه سال حضور در پشت میله های زندان، همواره هستند کسانی که برای پویندگان راه دشوار ازادی در اقصا نقاط جهان می کوشند و ان ها را از دغدغه فراموش شدن می رهانند و شعله های امید به کامیابی نهایی را در انها زنده نگاه می دارند. اما در پس این شادی رنجی دوچندان فرصت شادی را از من دریغ می کند.

رنج یادآوری انچه بر دانشجویان و همرزمانم در اتحادیه دانشجویی دفتر تحکیم وحدت رفت، انان که مشقت زندان و تبعید و محرومیت از تحصیل را در این راه به جان خریدند؛ رنج انچه بر خیل عظیم وکلا و روزنامه نگاران شجاع سرزمینم که جز برای اعاده حقوق پایمال شده مردمشان نمی کوشیدند، رفت؛ زنان سرزمینم که فریاد برابری خواهی شان رنج زندان و تبعید را برایشان به همراه داشت؛ از یاد نمی برم عزیزانی چون هدی صابر را که در این راه حتی از جان خویش دست شستند و مهمتر از همه هموطنان عزیزم و همراهان بزرگوارشان که فریاد حق خواهی و مطالبه ازادی شان جز گلوله، تازیانه، شکنجه، حصر و زندان پاسخی نیافت و همچنان با قامتی سرافراز گرچه مجروح و حبس کشیده ایستاده اند.

عنوان "شجاعت فوق العاده و تعهد فعالانه برای عدالت" برای این جایزه مرا بر آن می دارد که روزی نه چندان دور را آرزو نمایم که هیچ کس برای تعهد فعالانه خود جهت دستیابی به عدالت و اعتراض به نقض حقوق بشر مستوجب پرداخت هزینه نباشد و انتخاب سبک زندگی، ابراز عقیده و انتقاد از حاکمان و مطالبه حقوق برابر نه از سر "شجاعت فوق العاده"، بلکه آزادانه و جزء حقوق سلب ناشدنی مردم سرزمینم باشد و آخرین فردی از کشورم باشم که سزاوار دریافت این جایزه است...

با تشکر
بهاره هدایت
زندان اوین
بهار ١٣٩١